Ξύλινα Σπαθιά - Φωτιά στο λιμάνι
Θα μαι παντα εγω, μεσ στο οπλο σου σφαιρα
να σκοτωνεις αυτους, που σκοτωνουν τη μερα
με τα μαυρα γυαλια, και το ασπρο φουστανι
να κοιτας μακρια...
τη φωτια στο λιμανι
ξερω ενα παιδι, που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει, ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει, απ τον σπασμενο καθρευτη,
στο λιμανι φωτια...
τον ηλιο παλι να πεφτει
κοκκινα συννεφα, στον ουρανο και εσυ γελας,
γελας καθως το πλοιο, πλησιαζει σα θηριο, και μου λες λοιπον θυμισου...
μη πεταξεις, τη ζωη σου στα σκυλια
θα μαι παντα εγω μεσ στο οπλο σου σφαιρα
να χτυπας το νερο, να χτυπας τον αερα
να θυμασαι ξανα οσα ειχαμε κανει
τις φωτιες στα ντεπο...
τη φωτια στο λιμανι
κοκκινα συννεφα, στον ουρανο και συ γελας,
γελας καθως το πλοιο, πλησιαζει σα θηριο
και μου λες λοιπον θυμισου, μη πεταξεις τη ζωη σου στα σκυλια
γελας γιατι σε θελω, κατεβαζεις το καπελο,
και μου λες λοιπον θυμισου, σαν ταινια
η ζωη σου να κυλα...
ξερω ενα παιδι, που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει,
ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει απ το σπασμενο καθρευτη, στο λιμανι φωτια...
τον ηλιο παλι να πεφτει.
Αφιερωμένο στο γεματό κόσμο και χρώματα, αλλά τόσο μοναχικό για μένα, Ρεθυμνιώτικο βράδυ...